Jak człowiek jest dzieckiem, to w pierwszy dzień wiosny idzie na wagary. Do kina, na wino z kolegami, albo, jak to niegdyś bywało, poganiać się z łysymi po Agrykoli.
Jak człowiek dorośnie, na wagary idzie do pracy.
Ursula Rucker – Spring
Continue reading Pierwszy dzień wiosny
“Don’t Think About Me” – kawałek z najnowszej EP’ki Letherette. Niby nic, ale miło się słucha i nogą do tego buja.
Jamie xx – Girl
Bonobo – The Plug (Quantic Mix)
I trochę hip-hopowo:
Tab & Anitek – ToyNBee
Camp Lo – Black Nostaljack AKA Come On
W sumie to jestem zachowawczą konserwą i staram się nie łykać jak pelikan nowych “tradycji”, które przywiewają do nas zachodnie wiatry. Jeśli chodzi o walentynki, to mamy wystarczająco malowniczą tradycję Nocy Kupały, żeby celebrować nasze afekty.
Ale skoro już jest okazja, to pozwolę sobie ją wykorzystać i coś w dzisiejszym kontekście zaproponować.
The The – Love Is Stronger Than Death
Continue reading Ckliwie walentynkowo
Od 10 dni jakiś – pardon – ch** z Dusseldorfu (przynajmniej tak wskazuje jego adres IP) próbuje włamać mi się na serwer. Atak jest dość prosty, bo polega na próbie złamania hasła metodą prób i błędów. Naturalnie nasz niemiecki haker nie robi tego sam, tylko w jego imieniu specjalny skrypt, który wiele razy na sekundę próbuje kolejnych konfiguracji liter, cyfr i znaków, żeby otworzyć cyfrową kłódkę. Hasła raczej nie złamie, bo mam bardzo silne, 128 bitowe i w ogóle enigma prawie. Nasz – dajmy na to – Hans liczy zapewne na wiele numerów kart kredytowych, dane rachunków bankowych z milionami Euro lub czyha na pikantne fotografie członków redakcji, co jestem akurat w stanie zrozumieć, bo, jak wszyscy wiedzą, redakcja Nirguny jest niezwykle atrakcyjna. Nic biedak tam by jednak nie znalazł poza tym, co można zobaczyć zwyczajnie na stronie.
Problem polega na tym, że jego heroiczne próby generują transfer na serwerze, który to transfer kosztuje, więc jeśli zobaczycie za kilka dni białą stronę z czarnym napisem informującym, że wykorzystany został “bandwich”, to nie jest to moja wina tylko jego. Na razie próby zneutralizowania fagasa nie są skuteczne.
Wiemy już, jak zachowuje się Wuj z Dusseldorfu, rzućmy więc okiem na Wenus z Willendorfu:
A teraz posłuchajmy czegoś, co nie ma nic wspólnego z hakowaniem, Angeliną i prehistorią.
Coś do porannej kawy albo herbaty, jeśli ktoś popija:
Long Arm – Perfect Morning
Continue reading Wuj z Dusseldorfu
Wczoraj byłem na weselu, na którym obtańcowałem gwiazdę TVN’u (a może ona mnie, w sumie trudno wyczuć). Nie była to Justyna Pochanke. Nie chcę nic mówić, ale byliśmy najlepsi na densflorze. Gwiazda nie dość, że dobrze tańczyła, to jeszcze nie gwiazdożyła. Więcej nie napiszę, bo, być może, gwiazda przeczyta ten wpis ;-) Dolce vita, drodzy Państwo! Tak to jest, jak posiada się megapopularny blog muzyczny. Człowiek już tylko o krok od Pudelka i czerwonych dywanów.
Tymczasem:
Nuage – Spring Ghosts
Continue reading Dźwięki na niedzielę
Takie powolne dźwięki mnie dziś dopadły, a że są bardzo przyjemne, postanowiłem się z Wami nimi podzielić bez zbędnego komentarza.
Nosaj Thing – Try feat. Toro Y Moi
Anitek – Dark City ft. Sara Grey
Smolik – Who Told You
Moje uśpione śródziemnomorskie geny w taką pogodę odżywają i proszą o jeszcze więcej miękkiego jak plastelina asfaltu. Niektórzy jednak przy takiej aurze wydają się nieco rozleniwieni. Jedynie panna Jola w tej sytuacji prezentuje wyborną formę.
Na spiekotę znajdzie się jednak zawsze jakieś dźwiękowe remedium. Continue reading Halo Jolu!
Na tym blogu to przez ostatnie dni jest zupełnie jak w polskim filmie. Co zrobić, lato w końcu.
Slow Train – In The Black Of Night
Maxlwell – Lifetime
Us3 – Recognise And Realise
Tab & Anitek – On My Way
Ben Westbeech – Get Silly
DJ Cam – Summer In Paris
Jeśli zajrzy się na licznik scrobli na moim profilu na Last.fm od bardzo długiego czasu pierwsze miejsce zajmuje tam Massive Attack. Tak to się złożyło, że panowie z Bristolu pojawili się w moim muzycznym świecie w bardzo istotnym okresie adolescencji, kiedy to – jak wiadomo – inaczej człowiek chłonie świat, wszystko jest ważne, intensywne i w ogóle. Zostało zatem MA ze mną do dziś i ciągle mi gra. Wielu fanów Massive, łącznie ze mną, traktowało ich zawsze jako twórców bardzo innowacyjnych, którzy wraz z Portishead odkryli przed światem trip-hop i zupełnie nowy wymiar elektroniki. Z tą ich oryginalnością jednak bywało różnie.
O ile MA rzeczywiście byli mistrzami specyficznego klimatu i nowych brzmień, o tyle nie zawsze mieli czas, ochotę (a kto wie, może i talent?) na tworzenie nowych kompozycji jako takich. Zaowocowało to tym, że niektóre ich bardzo znane kawałki nie są w pełni ich dziećmi, a jedynie coverami, o czym często nie wiedzą wyznawcy bristol sound. Dziś pora na demistyfikację pierwszego z ich utworów, a konkretnie Be Thankful For What You’ve Got z płyty Blue Lines. Continue reading Muzyczne dekonstrukcje #2
Nie mogę zrozumieć, jak można tak dużą uwagę przykładać do debat przedwyborczych. Nie mogę zrozumieć, jak można decyzję o tym, kto będzie głową państwa (swoją drogą to dziwne określenie) podejmować na podstawie tego, że ktoś miał lepiej dopasowany garnitur, wyjął albo nie wyjął kartki, miał określony tembr głosu, albo ładniej się uśmiechał. Miałkość tego wszystkiego jest załamująca.
Dobry polityk może być garbaty, gruby, kulawy i skrzeczeć jak posłanka Senyszyn. Wystarczy, że wie czym jest racja stanu, ma rozsądny program, umiejętność jego realizacji i nie łamie prawa. Reszta mnie nie obchodzi.
Za to muzyka musi być dobra i tu nie ma zmiłuj. Złą muzykę tępimy wszelkimi możliwymi sposobami, a do debaty publicznej dopuszczamy tylko to co najlepsze.
DJ Spooky – Mr Brown (remix)
Continue reading Debaty